جین شارپ

جین شارپ در سال ۱۹۹۳ یعنی اندکی پس از فروپاشی شوروی و سر برآوردن جمهوری های مستقل، جزوه ای هفتاد صفحه ای می نگارد با عنوان: «از دیکتاتوری تا دموکراسی؛ چارچوبی نظری برای کسب آزادی».
شارپ در مقدمه این کتاب می گوید: «یکی از مهمترین نگرانی های من این بوده که مردم چگونه می توانند جلوی به وجود آمدن دیکتاتوری ها را بگیرند یا دیکتاتوری های موجود را از میان ببرند. من تلاش نموده¬ام با دقت به کاراترین روش ها برای شکست دادن دیکتاتوری ها بیندیشم. روش هایی که تا حد امکان کمترین رنج را به افراد وارد کند و تا حد ممکن باعث از میان رفتن جان انسان ها نشود.»
شارپ در کتاب خود روش های اقدام غیر خشونت آمیز را به سه دسته تقسیم می کند:
۱ – روش های اعتراض و استدلال غیر خشونت آمیز (شامل: اعلام بیانیه های رسمی، ایجاد ارتباط با مخاطبین گسترده تر، اقدامات گروهی، اقدامات گروهی نمادین، اعمال فشار بر روی افراد، اجرای تئاتر و موسیقی، راهپیمایی و تظاهرات مردمی، تشییع جنازه، اجتماعات عمومی و خودداری و انکار.)
۲ – روش های عدم همکاری اجتماعی (شامل: طرد افراد و انزوای افراد و شخصیت ها، عدم همکاری با روندهای اجتماعی، رسوم و نهادها، کناره گیری از نظام اجتماعی، تحریم های اقتصادی، عدم همکاری اقتصادی مانند اعتصاب ها، عدم همکاری سیاسی از طریق نفی مشروعیت، عدم همکاری شهروندان با حکومت و ...)
۳ – روش های تهاجم غیر خشونت آمیز (شامل: تهاجم روانی، تهاجم فیزیکی، تهاجم اجتماعی، تهاجم اقتصادی و تهاجم سیاسی.)